در گذشته، وقتی می خواستند مدیری را به هر دلیلی جابجا کنند ، از روش‌های سنتی مانند حضور میان افراد تاثیرگذار جامعه، شرکت، سازمان و … استفاده می‌شد. البته هنوز هم می‌شود – تا آن شخص بتواند به هر دلیل و شرایطی مدتی بیشتر بر مسند قدرت بماند.

امروزه فضای مجازی این موقعیت را به افراد، گروهها و سازمانها داده تا بتوانند با سرعت بالا، حوزه گسترش بیشتر، -و البته شفافیت – به تعامل با دیگران بپردازند.
از نگاه دیگر به موضوع، شاهد آن هستیم برخی مدیران به هر بند پوسیده ای چنگ میزنند تا به هر دلیل چند زمانی بیشتر قدرت پراکنی کنند؛ که بعضا و با شرمساری، چاشنی مذهبی، اعتقادی و فنی هم به همراه دارد.

در این دوره، پس از گذشت نزدیک به ۲۶ سال شروع فعالیت در منطقه پارس جنوبی، چه افراد و گروه‌های مختلف و فداکاری به منطقه آمدند و چه شاهکارهایی که امروزه میبینیم به نمایش گذاشتند و میدان را به افراد تازه نفس دادند. اما در این میان، به اصطلاح، مدیرانی را می یابیم که پس از اندک مدتی حضور در منطقه به دنبال گسترده کردن حوزه ی قدرت خود در منطقه می باشند که متاسفانه با کوته فکری و دید محدود خود گمان میکنند کار بزرگی انجام می‌دهند ولی در اصل تیشه به ریشه ی هر چه انجام شده می زنند.

این موضوع زمانی پیچیده تر می شود که پس از حضور کوتاه مدت ایشان و حیف و میل اموال عمومی، حافظه ما آنها را فراموش میکنند و متاسفانه همین آقایان دوباره در نقطه ای دیگر به خرابی بزرگ‌تری دست می زنند.

در این منطقه شرکت‌های صنعتی و تولیدی ریشه دار روال اصولی خود را دنبال میکنند و اگر نیروی نفوذی از بیرون بخواهد در امور جاری آن شرکت دخالت کند، پس از مدتی، آن شخص یا تفکر را مانند سم از خود می رانند؛ ولی شرکتهایی که مسیر شفاف و با برنامه ای برای امور جاری خود ندارند، متاسفانه در آن ، هر مدیری با توجه به سلایق شخصی و بدون توجه به منطقه و پیامدهای تصمیماتش، فعالیتهایی را انجام می دهد و البته عده ای هم به طرقی از آن منفعت می برند ولی در نهایت کاری ریشه دار و اصولی اتفاق نمی افتد و هر مدیری که می آید بدون توجه به گذشته طوری اذهان را میپیچاند که انگار هیچ کس پیش از او نتوانسته کاری بکند و فقط اوست که می تواند! و دوباره فرآیند اختراع چرخ اتفاق می افتد.

حال و اوضاع این قبیل شرکت‌ها را امروزه شاهد هستیم؛ تحرکاتی مانند دعوت از مدیران منطقه و استانی به هر بهانه، تهیه و پخش خبرهایی از این جنس که ایشان تنها مدیری است که به نیروهای بومی و جوان و مشکلات استان توجه می کند، دعوت از ایتام ، تلاش در جهت رفع مشکلات فلان و فلان شهرستان!
خرج کردن از جیب کارکنان و به کام …
خوب که به موضوع نگاه میکنیم، تنها تلاش برای خودشان هست و بس؛ رسیدن به هدفی که هر وسیله ای را برای رسیدن به آن حلال! می کند.

مدیر یک شرکت میخواهد اطلاعات ضد و نقیض خود را به رخ دیگران بکشد در حالی که این موضوع هیچ ربطی به شرکت او ندارد و در شرکت متبوعش بدترین شرایط برای کارکنان رقم خورده است و یا برای مهمانان گرانقدری ضیافت افطار می‌گیرد بدون در نظر گرفتن این موضوع که مکان آن را قبلا به کارکنان شرکت‌های منطقه کرایه داده و در زمان افطار، درب غذاخوری را با بی ادبی بر روی ساکنین آن میبندد.
همه اینها و بسیاری دیگر که در این مجال نمی گنجد، به جز برای خودنمایی و گرفتن پست و میز قدرت، چه چیز دیگری می تواند باشد!؟ با تاکید بر ذکر این نکته که این فعالیت ها ی دقیقه نودی اگر جزو شرح وظایف سازمانی باشد، دیگر نیاز به گفتن نیست؛ چون در سیستم اداری زمانی که شرح وظایفی نوشته می شود، حکم بر اجرای وظیفه و ارجاع گزارش به مجموعه بالادستی می باشد.

موضوع این بحث تاکید بر این دارد تا مدیران پارس جنوبی، خود را موظف به انجام و پاسخگویی در مورد مسائلی کنند که ایشان را برای آن کار گمارده اند و نه هزینه کرد برای موضوعاتی که ربطی به آنها نداشته و متاسفانه هیچ پاسخگویی در قبال آن ندارند.

… و البته به دوستان و همکاران خبری احترام می گذاریم که قطعا خود را مسئول آن دسته از خبرهایی آنی می دانند که برای برون رفت از مشکل آن دسته از مدیران ابن وقت تهیه می شود و شاید به قول آن عزیز، بتوان گفت : همان هایی که بانیان وضع موجود! هستند؛ بانیانی که هر دوره به طریقی رنگ عوض می کنند.