وقتی نفتکش‌ها بجای نفت خام، آب دریا را جابجا می‌کنند
به گزارش گروه انرژی نفت خبر از بلومبرگ، محموله‌های نفت خام همیشه در سراسر اقیانوس‌های جهان در حال حرکت هستند. حدود ۷۵۰ کشتی نفتکش غول‌پیکر در حال حاضر در خدمت ناوگان جهانی است، به عنوان مثال، یکی از این نفتکش ها ممکن است در یک سفر معمولی خود برای صادرات نفت خاورمیانه، با عبور از سراسر اقیانوس اطلس، محموله خود را به یک پالایشگاه در سواحل شرقی ایالات‌متحده حمل کند و پیش از بازگشت به خلیج‌فارس، محموله دیگری را از ونزوئلا به مقصد چین یا هند حمل کند.
کشتی‌ها تنها وقتی پول می‌گیرند که محموله‌ای را حمل کنند، بنابراین حمل و نقل در مسیر رفت و برگشت در سراسر دریاها برای صاحبان کشتی‌ها بسیار حائز اهمیت است، اما افزایش تولید نفت ایالات‌متحده، کاهش تولید اوپک و تحریم‌های ایالات‌متحده علیه ایران و ونزوئلا در حال تغییر روند تجارت جهانی نفت خام است.
این امر باعث می‌شود که پیدا کردن محموله برای حمل در مسیر رفت و برگشت، به چالشی بزرگ برای کشتی‌ها تبدیل شود. نتیجه این می‌شود که برخی از این نفتکش ها چیزی برای ارسال نداشته باشند و مجبور هستند مسافت ۲۱ هزار مایل (۳۴هزار کیلومتر) را از آسیا به ایالات‌متحده بدون هیچگونه محموله‌ای طی کنند و تنها به دلیل حفظ ثبات خود روی دریا، مخازن خود از آب دریا پر کنند.
به نظر می‌رسد که در آینده، چنین پدیده‌ای بیشتر مشاهده شود. احتمالاً تنها راهی که می‌تواند منجر به حمل دو طرفه محموله‌ها شود این است که سعودی‌ها از طرح کاهش تولید برنامه‌ریزی‌شده خود کناره‌گیری کنند و بعید به نظر می‌رسد که چنین چیزی در آینده نزدیک روی دهد.
روزهای خوش نفتکش ها در پایان سال ۲۰۱۵ آغاز شد، زمانی که باراک اوباما، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا، قانون ممنوعیت ۴۰ ساله صادرات نفت خام ایالات‌متحده را لغو کرد (یکی از سیاست‌هایی که ترامپ مخالف آن است) و موجی از تحرک را در ناوگان حمل و نقل دریایی بوجود آورد و از آن زمان تا هفته منتهی به ۱۵ فوریه (۲۶ بهمن‌ماه) به رکورد صادرات ۳/۶ میلیون بشکه در روز رسیده است. این مقدار، بیشتر از میانگین صادرات ماه ژانویه (دی‌ماه) تمام اعضای اوپک، به جز عربستان سعودی و عراق بود.
ونزوئلا اکنون بیشترین میزان نفت خام صادراتی خود را شرق حمل می‌کند، زیرا تحریم‌های ایالات‌متحده مانع از تحویل نفت ونزوئلا به مشتریان سنتی خود در سواحل آمریکا می‌شود.
در ابتدا، افزایش صادرات ایالات‌متحده، به نفع نفتکش ها بود و با رشد مبادلات، سود خوبی را در رشد بازار برای مالکان کشتی‌های نفتکش به ارمغان می‌آورد، کشتی‌هایی که قبلاً مجبور بودند سفر از امریکا به سمت شرق را در سراسر اقیانوس اطلس به خاورمیانه، بدون حمل محموله طی کنند، اما در حال حاضر روند برعکس شده، و حجم محمولات ارسالی به سمت غرب در اقیانوس اطلس به شدت کاهش یافته است.
ایالات‌متحده در حال جایگزین کردن نفت خام سنگین‌تر و ترش‌تر خود در بازار داخلی است که پیشتر به طور سنتی از خاورمیانه وارد می‌شد، اما افزایش جریان نفت از کانادا و افزایش فرآوری نفت خام سبک و شیرین در پالایشگاه‌های آمریکایی نیز این تجارت را تضعیف کرده است. البته طرح کاهش تولید اوپک، که در سال ۲۰۱۷ آغاز شد و با انجام تغییر در ماه گذشته مجدداً در دستور کار قرار گرفت نیز تأثیر زیادی بر کاهش میزان حمل محمولات نفتی گذاشته است.
تصمیم عربستان سعودی برای تمرکز کاهش تولید خود در بازار آمریکا باعث کاهش صادرات به ایالات‌متحده از خلیج‌فارس می‌شود. داده‌های بارگیری هفتگی از اداره اطلاعات انرژی نشان می‌دهد که کاهش فروش محموله‌ها به ایالات‌متحده بسیار سریعتر از کاهش مشابه در صادرات به چین و هند است.
صادرات نفت خام از خلیج‌فارس به ایالات‌متحده نسبت به اوایل سال ۲۰۱۷ میلادی، به کمتر از نصف کاهش یافته است.
طبق گزارش ردیابی تانکر بلومبرگ، حمل و نقل از چهار کشور عضو اوپک در حوزه خلیج‌فارس (عربستان سعودی، عراق، امارات متحده عربی) که به طور منظم به ایالات‌متحده نفت صادر می‌کنند، در ماه گذشته کمتر از ۹۰۰ هزار بشکه در روز بوده است. کاهش جریان نفت خام در اقیانوس اطلس حتی بیشتر از آنچه که انتظار می‌رود بوده و از سال ۲۰۱۳ نزدیک به ۷۰ درصد کاهش یافته است.
با افزایش صادرات نفت خام ایالات‌متحده، حمل و نقل نفتکش‌های اوپک در جهت مخالف محدود می‌شود و به همین دلیل روند سفر نفتکش‌های خالی از محموله، تداوم خواهد یافت.
