جولیان لی در بلومبرگ نوشت: چه کسی می‌داند هنگامی که بحران کووید -۱۹ فروکش کند، شرایط جدید تقاضای نفت به چه شکل خواهد بود؟ با قطعیت نمی‌توان گفت اما به احتمال زیاد تقاضا به پایین‌تر از سال ۲۰۱۹ برسد و برای سال‌ها هم ادامه پیدا کند.

در ادامه این مطلب آمده است: در حال حاضر کسی نیست که پیش‌بینی داشته باشد شرایط بازار نفت می‌تواند به این زودی‌ها به وضعیت قبل از همه‌گیری کرونا برگردد. برخی، از جمله بن ون بوردن، مدیر اجرایی رویال داچ شل، اظهار داشتند که تقاضای نفت هرگز به طور کامل بهبود نمی‌یابد.

تحلیلگران سیتی گروپ با وجود اینکه جزو کارشناسان خوش‌بین به حساب می‌آیند، اما با تحلیل مصرف سوخت جت‌ها به این نتیجه رسدند که مصرف سوخت در صنعت هوایی احتمالا تا سال ۲۰۲۲ پایین بماند. مدیرعامل بوئینگ می‌گوید که ترافیک هوایی احتمالا تا سه سال آینده به سطح سال‌های ۲۰۱۹ و قبل‌تر باز نگردد.

بنابراین بیایید در مورد کاهش تقاضای آینده حدس بزنیم و بگذارید با سطح تقاضا پایین شروع کنیم. بیایید فرض کنیم که حدود ۵ میلیون بشکه در روز تقاضا است. این میزان به هیچ عنوان زیاد به نظر نمی‌رسد و تنها ۵ درصد از تقاضای جهانی نفت در سال گذشته است. افت مصرف جهانی نفت در ماه آوریل تا ۳۵ میلیون بشکه در روز پیش رفت و پیش بینی می‌شود میزان مصرف نفت ۲۰۲۰ حدود ۱۰ میلیون بشکه در روز یعنی ۱۰ درصد کمتر از سال گذشت باشد.

مطمئناً، بسیاری از ما نیز نمی‌توانیم به سرعت به شرایط پیش از بحران کووید-۱۹ بازگردیم. بعد از آزمایش موفقیت‌آمیز ماهها دورکاری و برگزاری ویدیو کنفرانس احتمالا بسیاری از مشاغل مورد بازنگری قرار بگیرند و از این به بعد به همین شکل ادامه پیدا کنند. این تغییرات ممکن است در حالی که تقاضای سوخت را کاهش می‌دهد، باعث افزایش مصرف برق شود، اما این افزایش مصرف برق کمکی به صنعت نفت  نخواهد کرد.

البته، ما دقیقاً همانگونه که از رکود مالی ۲۰۰۸-۰۹ عبور کردیم می‌توانیم این بار هم از این بحران بیرون بیاییم. اما نباید فراموش کرد که همه‌گیری جهانی با بحران مالی بسیار متفاوت است. این به سلامتی جسمی ما و همچنین سلامت مالی ما همزمان ضربه می‌زند. بحران فعلی همه ما را وادار کرده تا روش جدیدی برای زندگی انتخاب کنیم.

صنعت نفت می‌تواند در برابر کاهش ۵ درصدی تقاضای بلند مدت دوام بیاورد، اما شکوفایی آن در این شرایط بسیار سخت‌ خواهد بود.

برای استخراج نفت و انتقال نفت شرایط مهیا است، اما تقاضایی وجود ندارد. حتی قبل از این همه‌گیری هم ما به دنبال جهانی می‌گشتیم که تقاضای نفت به طور فزاینده‌ای رو به کاهش گذارد. در حال حاضر چشم انداز فعلی برای پالایشگاه‌ها در اروپا و آمریکای شمالی را تیره‌تر کرده است. کاهش طولانی مدت تقاضا فقط رقابت را جدی‌تر می‌کند.

بخش بالادستی مشاغل مربوط به اکتشاف و استخراج نفت خام ممکن است با مشکلات کمتری روبرو شود. میادین نفتی پس از بهره‌برداری از بین می‌روند و تولیدکنندگان را ملزم به ایجاد ظرفیت جدید در جای دیگر می‌کنند. هیچ کجا این موضوع آشکارتر از صنایع شیل آمریکا نیست.

اما دومین رونق در شیل آمریکا، از جمله موارد دیگر رشد چند ساله در تقاضای جهانی نفت را به دنبال داشت. این امر باعث شد که بیشتر تولیدکنندگان نفت جهان، از جمله تقریباً تمام کشورهای عضو اوپک به دنبال حفظ قیمت نفت ۵۰ دلار در هر بشکه باشند.

این تولید کنندگان اوپک اکنون بیش از ۲۰ درصد تولید را کاهش دادند و کشورهای غیر اوپک هم شاهد کاهش میزان تولید در درصدی مشابه بودند. درست است، بعضی از چاه‌های نفت به کلی بسته نمی‌شوند، اما به این زودی‌ها امکان از سر گیری فعالیت‌هایشان میسر نخواهد بود. این ظرفیت اندک تولید، دقیقاً مانند دهه ۱۹۹۰ باعث افزایش قیمت نفت خواهد شد.

هیچ مقدار از مدیریت عربستان سعودی یا زورگویی آمریکا از تولیدکنندگان نفت خارجی قادر به حذف این ظرفیت اضافی نیست.  پس از پایان بحران فعلی، ریاض ممکن است تمایل کمتری به ایفای نقش تولیدکننده داشته باشد و تولید خود را محدود کند در حالی که بقیه کشورها دوباره تولید را از سر می‌گیرند.

هر بار که قیمت نفت افزایش می‌یابد، تولیدکنندگان برای بازگشت به بازار عجله می‌کنند. پس از رکود قیمت نفت در اواسط دهه ۱۹۸۰، دو دهه طول کشید تا قیمت‌ها دوباره به سطح قبلی خود برگردند و این بار به نظر می‌رسد این انتظار طولانی‌تر شود.