میدان گازی پارس جنوبی، به عنوان بزرگ‌ترین میدان گازی جهان، نقش کلیدی در تامین انرژی ایران ایفا می‌کند. با این حال، افت فشار در این میدان به یک چالش بزرگ تبدیل شده است که نیاز به راهکارهای جامع و پایدار دارد.

به گزارش رویداد نفت، چالش‌های موجود به شرح ذیل می باشد:

۱- افت فشار طبیعی: میدان پارس جنوبی پس از دهه‌ها بهره‌برداری، به نقطه‌ای رسیده که فشار طبیعی آن کاهش می‌یابد. این امر به معنای کاهش تولید گاز است.

۲- مدیریت ناکارآمد: برخی از کارشناسان به مدیریت ناکارآمد و عدم سرمایه‌گذاری به‌موقع در تکنولوژی‌های جدید اشاره می‌کنند که منجر به تشدید این مشکل شده است.

۳- رقابت با قطر: قطر، شریک مشترک این میدان گازی، با سرمایه‌گذاری‌های عظیم و استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته، توانسته تولید خود را افزایش دهد، در حالی که ایران با مشکلاتی روبروست.

راهکارها:

۱- فشارافزایی:
– استفاده از کمپروسورها: یکی از راه‌های اصلی مقابله با افت فشار، نصب کمپروسورهای فشارافزا در سکوهای فراساحلی است. اخیراً قراردادهایی برای احداث سکوهای فشارافزایی به ارزش میلیاردها دلار امضا شده است که نشان‌دهنده گام‌هایی در جهت حل این مشکل است.

۲- توسعه چاه‌های جدید:
– حفر چاه‌های جدید در نقاطی که هنوز فشار مناسبی دارند، می‌تواند به افزایش تولید کمک کند. این امر نیازمند سرمایه‌گذاری قابل توجه و تکنولوژی پیشرفته است.

۳- بهینه‌سازی مصرف:
– با توجه به ناترازی گاز در کشور، بهینه‌سازی مصرف و کاهش اتلاف گاز در شبکه‌های توزیع می‌تواند فشار را بر تولید کم کند. این شامل بهبود عایق‌بندی، استفاده از تجهیزات کم‌مصرف و مدیریت هوشمند انرژی می‌شود.

۴- همکاری بین‌المللی و تکنولوژی:
– با توجه به تحریم‌ها، همکاری با شرکت‌های خارجی برای دسترسی به تکنولوژی‌های جدید و تامین مالی پروژه‌های توسعه‌ای دشوار است، اما تلاش‌ها برای جذب سرمایه و دانش فنی از طریق مذاکرات و توافقات بین‌المللی ادامه دارد.

۵- تقویت زیرساخت‌های داخلی:
– توسعه نیروی انسانی متخصص و بومی‌سازی تکنولوژی‌های مورد نیاز برای مقابله با افت فشار یکی دیگر از راهکارهای مهم است که می‌تواند به استقلال بیشتر در این حوزه منجر شود.

نتیجه‌گیری:

مقابله با افت فشار گاز در میدان پارس جنوبی نیازمند رویکردی چند بعدی است که شامل سرمایه‌گذاری کلان، استفاده از تکنولوژی‌های نوین، مدیریت بهینه مصرف و همکاری بین‌المللی می‌شود. بدون این راهکارها، ایران ممکن است با کاهش قابل توجه در تولید گاز و تشدید ناترازی انرژی مواجه شود که تبعات اقتصادی و اجتماعی وسیعی به دنبال خواهد داشت.