این نفتکش غول‌پیکر و اقیانوس‌پیما با طول ۳۷۰ متر، عرض ۵۶ متر و حداکثر میزان آبخور مجاز  ۲۳ متر، ظرفیت حمل ۳۳۰ هزار تن معادل ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه نفت‌خام را با موتور بخار دارا بوده و در سال ۲۰۰۱ پس از ۲۶ سال حمل‌و‌نقل انواع نفت‌خام به دورترین دنیا، تغییر کاربری داده و به FSU(Floating Storage Unit) تبدیل و نام آن به سورنا تغییر کرد.

این پایانه دارای ۲۱ مخزن دریافت و ذخیره‌سازی بود که در سه ردیف طولی و ۷ ردیف عرضی قرارداشتند. نفت‌خام میادین سروش و نوروز پس از فراورش و نمک‌زدایی توسط دو خط لوله ۱۶ اینچ و به‌طول ۵ کیلومتر وارد مخازن این پایانه می‌شد. نیروی برق مورد نیاز پایانه شناور سورنا توسط یک توربوژنراتور بخار و دو دیزل ژنراتور تامین می‌شد.

نخستین محموله بارگیری شده از پایانه سورنا در تاریخ ۲۲ دی ۱۳۸۰ و آخرین بارگیری در روز ۲۴ آذر ۱۳۹۴ انجام شد که در مجموع در طی ۱۴ سال ۸۵۰ بارگیری از این پایانه انجام و نزدیک به ۴۶۰ میلیون بشکه نفت از میادین سروش و نوروز صادر شد.

پایانه نفتی سورنا نخستین سازه نصب شده در پروژه مجتمع نفتی سروش و نوروز و اولین تجریه شرکت نفت فلات قاره ایران در زمینه FSU بود. سورنا برجی آهنین در ۱۰ طبقه که ۵ طبقه آن مسکونی و عملیاتی و ۵ طبقه آن موتورخانه بود. همه همکارانی که از ابتدا در این پروژه دخیل بودند یاد و خاطره شیرینی از سورنا در ذهن دارند. این غول آهنین رام شده، سال‌ها خانه دوم بسیاری از همکاران با خاطرات تکرار‌نشدنی در اعماق دریا و موتورخانه کشتی بود. تجاربی که سال‌های بعد از آن در راه‌اندازی پایانه خلیج‌فارس و پایانه فراورشی کوروش به‌کار گرفته شد.

در نهایت این سازه آهنین غول‌پیکر پس از سال‌ها همراهی با طوفان‌ها، سختی‌ها و مرارت‌های کار در دریا و با پایان یافتن عمر خود، میدان نفتی سروش را برای همیشه در تاریخ ۵ آبان ۱۴۰۲ ترک کرد.

جا دارد از همه همکاران مجتمع سروش و نوروز که بهترین سال‌های عمرشان را در این پایانه گذراندند یادی شده و به همگی آنها خداقوت بگوییم.