به گزارش رویداد نفت و به قلم محمد جعفری، در چند نشستی که به همراه مطالبه گران رسانه ای استان حضور داشته ام و خصوصا در آخرین آن و به دعوت مدیرعامل سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، نکات جالب توجه و در عین حال تاسف باری را به چشم دیده ام که می دانم تا زمانی که کیفیت و سقف خواسته ها و مطالبات اصحاب رسانه که ویترین و پالاینده مطالبات است، این گونه باشد، امیدی به اصلاح امور استان نیست و قطار توسعه استان بر ریل نامرادی چپ و راست خواهد شد و به مقصد نخواهد رسید.

البته ناگفته پیداست که در دلسوزی و دغدغه مندی همه دوستان شکی نبوده و نیست.

۱ نحوه گفتمان برخی عزیزان بسیار سطحی نگر و خُرد محور بود. مسائل غیرکارشناسی و احساسی و با درصدی خیلی کم فقط برای دیده شدن و معروفیت رسانه ای بود که حتی به تشنج، توهین و تهدید فردی هم کشیده شد و به شان و جایگاه همه چه مهمان و چه میزبان خدشه وارد شد.

۲ بیشتر زمان جلسه ماراتن گونه آخر به طرح مشکلاتی گذشت که در قواره مسائل کلان نبوده و حتی برخی از آن ها  در حیطه وظایف سازمان میزبان نیز تعریف نشده بود که این موضوع متاسفانه نشان گر عدم مطالعه عمیق برای تحقق مطالبه دقیق بود.

۳ همه مسائل منطقه ای بود و هیچ طرح تازه ای که انتفاع آن دربرگیرنده کلیت استان باشد به چشم نخورد.

۴ هیچ وحدت رویه ای در بین اصحاب رسانه جهت اجماع برروی  موضوعات کلان و تلاش برای تحقق آن ها دیده نشد.

طرح مسائل به این شکل و دعواهای بی ارزش بین شهرستانی مانند کنگان و عسلویه، چهار شهرستان و بقیه استان، فقط باعث اتلاف انرژی و رسالت رسانه ای و بر زمین ماندن بسیاری از طرح های واجب و لازم استان خواهدشد و عایدی خوبی نصیب استان نخواهد نمود و چه بسا باعث انتفاع کسانی در خارج مرزهای استان شود که امیدوار به ادامه چنین روند می باشند.

در آخر این که فقط با اجماع و نظام مند نمودن مطالبات و طراحی شیوه نامه ای مدون برای برخورداری متناسب همه استان از مزایای استقرار صنایع می توان در مسیر توسعه متوازن حرکت نمود و از این هم مسیری و همگامی لذت برد.