اسدالله غلامپور؛تجزیه و تحلیل آژانس بین‌المللی انرژی، نشان می دهد که پتروشیمی ها، تأثیر بیشتری بر آینده تقاضای نفت نسبت به خودروها، کامیون ها و هوانوردی خواهند داشت.

آخرین تحلیل آژانس بین المللی انرژی نشان می دهد پتروشیمی ها بزرگترین محرک تقاضای جهانی نفت خواهند بود. 

پتروشیمی ها(اجزای مشتق شده از نفت و گاز که در انواع محصولات روزانه (مانند پلاستیک، کود، بسته بندی، پوشاک، دستگاه های دیجیتال، تجهیزات پزشکی، مواد شوینده و لاستیک استفاده می شود) در حال تبدیل شدن به بزرگترین محرک های تقاضای جهانی نفت هستند.

بر اساس مطالعه بزرگ آژانس بین المللی انرژی، خودروها، هواپیماها و کامیون ها، از جمله مهمترین محرک های تقاضای نفت و مشتقات آن هستند. پتروشیمی ها قرار است بیش از یک سوم رشد تقاضای جهانی نفت تا سال ۲۰۳۰ و نزدیک به نیمی از رشد تا سال ۲۰۵۰ را به خود اختصاص دهند و تا آن زمان نزدیک به ۷ میلیون بشکه نفت در روز را به خود اختصاص دهند. آنها همچنین آماده مصرف ۵۶ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی تا سال ۲۰۳۰ و ۸۳ میلیارد متر مکعب تا سال ۲۰۵۰ هستند. آینده پتروشیمی ها بخشی از مجموعه جدید گزارش آژانس بین المللی انرژی است که به «نقاط کور» سیستم انرژی جهانی اشاره می کند. موضوعاتی که برای تکامل بخش انرژی حیاتی هستند اما کمتر از آنچه شایسته است به آن توجه می شود. 

این گزارش یکی از جامع‌ترین بررسی‌ها در مورد بخش پتروشیمی جهانی است و سایر گزارش‌های این مجموعه از جمله تأثیر دستگاه‌های تهویه مطبوع بر تقاضای برق، تأثیر حمل‌ونقل بر تقاضای نفت، یا نقش انرژی زیستی مدرن در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر را دنبال می‌کند. پتروشیمی ها با توجه به میزان رایج بودن آنها در محصولات روزمره اهمیت ویژه ای دارند. پتروشیمی ها، همچنین ملزم به ساخت بسیاری از بخش‌های سیستم انرژی مدرن از جمله پنل‌های خورشیدی، توربین‌های بادی، باتری‌ها، عایق‌های حرارتی و وسایل نقلیه الکتریکی، هستند.

فاتح بیرول، مدیر اجرایی آژانس بین‌المللی انرژی معتقد است: اقتصادهای ما به شدت به پتروشیمی‌ها وابسته هستند، اما این بخش بسیار کمتر از آنچه که شایسته است، مورد توجه قرار می‌گیرد. پتروشیمی ها یکی از نقاط کور کلیدی در بحث انرژی جهانی هستند، به ویژه با توجه به تأثیری که بر روند انرژی آینده خواهند داشت.

در واقع، تجزیه و تحلیل آژانس بین‌المللی انرژی، نشان می دهد که پتروشیمی ها، تأثیر بیشتری بر آینده تقاضای نفت نسبت به خودروها، کامیون ها و هوانوردی خواهند داشت.

تقاضا برای پلاستیک(محرک کلیدی پتروشیمی ها از منظر انرژی) از همه مواد فله دیگر (مانند فولاد، آلومینیوم یا سیمان) پیشی گرفته است و از سال ۲۰۰۰ تقریباً دو برابر شده است. اقتصادهای پیشرفته در حال حاضر ۲۰ برابر بیشتر از پلاستیک و تا ۱۰ برابر بیشتر از کودهای شیمیایی بر اساس سرانه مصرف می کنند که این امر بر پتانسیل عظیم رشد جهانی تاکید دارد.

پویایی صنعت پتروشیمی نیز باعث ایجاد روندهای جدید در سراسر جهان شده است. پس از دهه‌ها رکود و افول، ایالات متحده به لطف انقلاب گاز شیل، دوباره به عنوان یک مکان کم هزینه برای تولید مواد شیمیایی ظاهر شده است و اکنون حدود ۴۰ درصد از ظرفیت تولید جهانی پتروشیمی مبتنی بر اتان را در خود جای داده است. در همین حال، خاورمیانه، با مجموعه‌ای از پروژه‌های جدید اعلام شده در سراسر منطقه، کم‌هزینه‌ترین مرکز برای بسیاری از پتروشیمی‌های کلیدی است. محصولات پتروشیمی مزایای قابل‌توجهی را برای جامعه فراهم می‌کنند، از جمله تعداد فزاینده‌ای از کاربردها در فناوری‌های مختلف پیشرفته و پاک که برای سیستم‌های انرژی پایدار حیاتی هستند. با این حال، تولید، استفاده و دفع محصولات مشتق شده از پتروشیمی چالش‌های متنوعی از اقلیم، کیفیت هوا و آلودگی آب را به همراه دارد که باید به آنها توجه شود. در حالی که افزایش قابل‌توجهی در بازیافت و تلاش‌ها برای محدود کردن پلاستیک‌های یک‌بار مصرف در حال انجام است، به‌ویژه در اروپا، ژاپن و کره، تأثیری که این تلاش‌ها می‌تواند بر تقاضای پتروشیمی‌ها داشته باشد با افزایش شدید مصرف پلاستیک در اقتصادهای نوظهور بسیار بیشتر است.

برای پرداختن به این چالش‌ها، این گزارش یک سناریوی فناوری پاک Clean Technology Scenario (CTS) را ترسیم می‌کند که آینده‌ای جایگزین را در راستای اهداف کلیدی توسعه پایدار سازمان ملل، مانند اقدامات آب و هوایی، مصرف مسئولانه و زندگی زیر آب و غیره ارائه می‌کند. این سناریو یک مسیر بلندپروازانه اما قابل دستیابی برای کاهش اثرات زیست محیطی پتروشیمی ها ارائه می دهد: آلاینده های هوا ناشی از تولید مواد شیمیایی اولیه تا سال ۲۰۵۰ تقریباً ۹۰ درصد کاهش می یابد. انتشار مستقیم CO₂ نزدیک به ۶۰٪ کاهش می یابد، و تقاضای آب نزدیک به ۳۰ درصد کمتر از سناریوی پایه است. همچنین بر بهبود مدیریت پسماند برای افزایش سریع بازیافت تاکید می‌کند و در نتیجه زمینه را برای بیش از نصف کردن زباله‌های پلاستیکی تجمعی، محدود به اقیانوس تا سال ۲۰۵۰ فراهم می‌کند. در سناریوی فناوری پاک؛ Clean Technology Scenario (CTS)، پتروشیمی ها تنها بخش رو به رشد تقاضای جهانی نفت هستند. با وجود نزدیک به سه برابر شدن جمع آوری زباله های پلاستیکی تا سال ۲۰۵۰، در دسترس بودن محدود جایگزین های مقرون به صرفه برای خوراک نفت به این معنی است که تقاضای نفت برای پتروشیمی ها همچنان انعطاف پذیر است.