در حاشیه سفر روحانی به بوشهر/ روحانی چرا آمد و چگونه رفت؟/ به قلم محمد جعفری
در روزهایی که گذشت، استان بوشهر و به طورخاص جنوب آن، شاهد هفتمین سفر حسن روحانی در کسوت رئیس جمهوری کشور بود.
افتتاح مگاپروژههایی مانند فاز ۱۳ و ۲۲ تا ۲۴ پارس جنوبی و تعدادی پروژه زیرساختی به دست نمایندگان وزارتخانهها در جای جای استان از برنامه های این سفر بود.
پروژه هایی که ریز یا درشت، غلط یا درست، حاصل سرمایه گذاری و برنامه ریزی گذشته ای بود که غیرقابل بازگشت و اصلاح بود.
پروژه هایی که بیشتر آن ها ملی و کشوری بود به نحوی که آغاز به کار و در فاز تولید قرار گرفتن همین چهار فاز، یک درصد به تولید ناخالص ملی و ۱۰۰ میلیون مترمکعب به سهم تولید گاز کشور افزوده است.
اگر نگاه خود را از سطح ملی به منظر استانی بچرخانیم سوالات زیادی در ذهنمان خودنمایی میکند.
آیا این سفر دستاورد خاصی برای استان بوشهر داشته است؟
آیا این سفر عایداتی ملموس و کاملا مختص استان ما داشته است؟
برآیند این پروژه ها در سطح کلان برای استان ما چه بوده است؟
پروژه هایی که شاید در آینده نفس شهری مانند کنگان را در آسم صنعتی به شماره بیندازد؟
این پروژه ها و آغاز آن ها به همین راحتی به تاریخ پیوست.
اینک باید به فکر فردایی بود که استقرار این صنایع برای ما رقم میزنند.
چرا استان بوشهر با داشتن این همه مزیت نسبی برای توسعه و آبادانی کشور، خود نیز پا به پای این توسعه، رشد نمییابد و با اولویت بندی صحیح کمبودها و نارسایی ها در برنامه ای مدون و منظم از بند محرومیت رهایی نمییابد؟
چرا مطالبه گری استانی در چارچوب قانون و توسعه متوازن و همگن استان باید در سایه توسعه صنایعی که ملی بوده و منفعت چشمگیری برای استان ندارد، محو و گم میشود.
چرا استانی که به اذعان خود مسئولان رده بالای کشوری در بالا بردن درصد رشد اقتصادی و تولید ناخالص ملی نقشی شاخص دارد و یکی از استان های استراتژیک محسوب میشود نباید از امکاناتی مانند راه آهن، شبکه آب شرب استاندارد، بنادر پیشرفته و سایر صنایعی که نمود بیشتری در نمایش سیمای توسعه یافتگی منطقه ای دارند، برخوردار باشد؟
به نظر میرسد مسئولان استانی نباید به گرفتن عکس های یادگاری در صف دوم یا صندلی های کناری مسئولان کشوری اکتفا نمایند.
آیا وقت آن نرسیده است متولیان استان این سوالات را از خود بپرسند و عزم خود را برای استفاده حداکثری از مواهب و امکاناتی که این صنایع برای استان فراهم مینمایند و یافتن زنجیره های ارزش جزم نمایند؟
همه میدانیم اگر قسمت اندکی از این صنایع در مناطق دیگر کشور مستقر بود، آن صنعت، سکوی پرتاب عظیمی برای جهش در اشتغال، توسعه و اقتصاد آن مناطق میشد.
چرا بوشهر در مولفههای توسعه همپای توسعه صنعتی که در جنوب آن در حال وقوع است رشد نمیکند؟
مشکل اساسی عدم توسعه یافتگی استان چیست؟
آیا روحانی در هفتمین سفر خود به بوشهر کلید قفلهای بسته عدم توسعه یافتگی متوازن استان را با خود آورده بود؟