بر اساس این گزارش، ایالات‌متحده آمریکا تا یک دهه آینده جهان را در نفت غرق خواهد کرد. غرق شدن دنیا در نفت تولید شده از سوی آمریکا استعاره از رشد بی‌وقفه تولید نفت خام در این کشور است که از چند سال اخیر آغاز شده و همچنان ادامه خواهد داشت. بررسی‌ها نشان می‌دهد ایالات‌متحده آمریکا در طول یک دهه آینده (۲۰۲۰ تا ۲۰۲۹) ۶۱ درصد از کل تولیدات نامتعارف نفت و گازرا به خود اختصاص خواهد داد. این سهم بزرگ در تولید نفت و گاز غیرمتعارف به این معنا است که آمریکا علاوه‌بر تلاش برای در اختیار گرفتن سهمی بزرگ‌تر در بازار نفت، نقش بیشتری نیز در شدت گرفتن تغییرات آب و هوایی خواهد داشت.

 در واقع برای جلوگیری از تغییرات آب‌وهوایی مخرب که موج‌های گرما، جاری شدن سیل‌های عظیم، آتش‌سوزی‌های گسترده و توفان‌ها را در پی دارد؛ یکی از راه‌حل‌ها جلوگیری از حفاری‌های جدید است. اما واقعیت موجود این است که صنعت نفت آمریکا حتی با وجود برنامه‌های کاهش هزینه از سوی شرکت‌های نفت و گاز مستقل و کوچک که می‌تواند تولیدات آنها را محدود کند، همچنان در حال طی مسیری رو به رشد است. علت اصلی این اتفاق افزایش فعالیت غول‌های نفتی در حوزه تولیدات شیل است. این شرکت‌ها در مقابل نوسانات قیمتی بازار نفت تحمل بیشتری دارند و با توان بالاتری برنامه‌های افزایش تولید خود را ادامه می‌دهند. این به آن معناست که با وجود محدود شدن فعالیت شرکت‌های نفتی کوچک در آمریکا، غول‌های نفتی با توانی بیشتر جای خالی آنها را پر می‌کنند. برای نمونه، ادغام در میدان نفتی پرمیان و دیگر میادین نفت شیل که از سوی شرکت‌های بزرگ نفتی هدایت می‌شود، نشان می‌دهد که روند حفاری چاه‌های جدید در سال‌های آینده با سرعت ثابت ادامه خواهد یافت.

  نقش آمریکا در تولیدات جدید نفت و گاز

نگاهی به گزارش Global Witness نشان می‌دهد که با افزایش نگرانی‌ها از تغییرات آب‌وهوایی، نقش آمریکا در افزودن نفت و گازهای جدید به بازار نفت دنیا نیز مشخص می‌شود. آنطور که در این گزارش اشاره شده این سازمان در اوایل سال‌جاری، با بررسی آخرین پیش‌بینی‌های آب و هوایی و صنعتی به این نتیجه رسیده است که اگر قصد مقابله جدی با تغییرات و آب و هوایی وجود داشته باشد، هیچ چاه‌ نفت یا گاز جدیدی در هیچ نقطه‌ای از زمین نباید حفاری شود. این نتیجه با آگاهی از این نکته بیان می‌شود که توقف حفر چاه‌های جدید به سرعت باعث کمبود جهانی نفت خام خواهد شد، زیرا روزانه حدود ۱۰۰ میلیون بشکه نفت در تمام کشورهای دنیا به مصرف می‌رسد. در واقع از آنجا که چاه‌های موجود تا آنجا که توان دارند به تولید ادامه خواهند داد، این پروژه‌های جدید هستند که آینده صنعت نفت و گاز و همچنین اقلیم کره‌زمین را رقم خواهند زد. اینجا نقطه‌ای است که با پررنگ شدن نقش پروژه‌های نفت و گاز در آینده، مشخص می‌شود که سیل تولیدات جدید نفت و گاز از سوی آمریکا، تولیدات سایر نقاط جهان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

 طبق این بررسی، تولید از میادین نفتی جدید در آمریکا هشت برابر بیشتر از بزرگ‌ترین تولیدکننده بعدی نفت‌های غیرمتعارف یعنی کانادا خواهد بود. همچنین پیش‌بینی می‌شود تولیدات جدید آمریکا بیست برابر بیشتر از تولیدات روسیه و در مجموع ۵/ ۱ برابر بیشتر از تولید سایر کشورها باشد. در واقع افزایش تولید نفت در آمریکا به قدری بزرگ است که اگر هر کدام از ایالت‌های آمریکا به‌عنوان یک کشور مجزا در نظر گرفته می‌شد، تگزاس به‌عنوان بزرگ‌ترین کشور تولیدکننده نفت و گاز غیرمتعارف شناخته می‌شد که تولیداتش حدود چهار برابر بیشتر از کانادا بود. همچنین بین سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۹، تگزاس می‌تواند ۲۸ درصد کل تولید اضافی نفت را تشکیل دهد.

 در این رتبه‌بندی فرضی، پنسیلوانیا نیز سومین تولیدکننده بزرگ نفت‌های جدید دیده شده که تولیدات جدیدش دو برابر بیش از روسیه است. روند رشد تولید نفت‌های غیرمتعارف در آمریکا به گونه‌ای است که اگر تا پایان دهه آینده بدون تغییر باقی بماند، میادین نفت و گاز جدید در آمریکا می‌توانند دو برابر بیشتر از تولید فعلی عربستان سعودی(حدود ۱۰ میلیون بشکه در روز) نفت تولید کنند؛ بنابراین می‌توان مشاهده کرد نقش آمریکا در آینده بازار نفت و همچنین تغییرات جوی ناشی از افزایش تولید و مصرف سوخت‌های فسیلی تا چه اندازه پررنگ است.

  بازیگر اصلی  فجایع زیست‌محیطی

وخامت اوضاع زیست‌محیطی در حالی کاهش ۴۰ درصدی تولید نفت و گاز در یک دهه آینده را الزامی جلوه می‌دهد که پیش‌بینی می‌شود درست در همین بازه زمانی، تولیدات نفت و گاز آمریکا به واسطه توسعه تولید از میادین جدید، با رشد ۲۵ درصدی همراه باشد. در حال حاضر نیز آمریکا بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت و گاز طبیعی دنیا است و روند رشد تولیداتش در سال‌های اخیر سرعت بیشتری نیز پیدا کرده است. بر اساس گزارش EIA، تولید نفت و گاز ایالات‌متحده آمریکا در سال ۲۰۱۸ به ترتیب ۱۶ و ۱۲ درصد رشد داشته است. طبق این گزارش، آمریکا در سال ۲۰۱۱ از نظر تولید گاز از روسیه پیشی گرفت و سال گذشته نیز در تولید روزانه نفت از عربستان سعودی سبقت گرفت. اما چنانچه روند رو به رشد تولید نفت در آمریکا که مدیون رشد توسعه تولید شیل است، ادامه داشته باشد؛ تولیدات میادین نفتی و گازی جدید در آمریکا به بیش از دو برابر آنچه امروز در روسیه و عربستان تولید می‌شود، خواهد رسید.

بنابراین آمریکا نه تنها برای تولیدکنندگان سنتی نفت خام که همواره در بازار نقشی مهم برعهده داشته‌اند تهدیدی بزرگ به‌شمار می‌رود، بلکه به همان میزان سلامت آب و هوایی دنیا را نیز مورد تهدید قرار می‌دهد. براساس گزارش Global Witness هر بشکه نفت خام اضافی که از دل زمین خارج می‌شود، CO۲ بیشتری به جو زمین می‌فرستد و این به معنای افزایش هزینه‌های ناشی از آسیب‌های زیست‌محیطی به کره‌زمین و انسان‌های حاضر روی آن است. طبق نتایج یک تحقیق، هزینه‌های کاهش مخاطرات زیست‌محیطی و تغییرات اقلیمی برای اقتصادآمریکا تا سال ۲۰۹۰ می‌تواند به ۵۰۰ میلیارد دلار در سال برسد. بنابراین چنانچه روند رشد تولید نفت و گاز در آمریکا با سرعت فعلی حفظ شود،‌ نه تنها دنیا در نفت و گاز تولید این کشور غرق خواهد شد، بلکه روند تغییر ذائقه از نفت به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر نیز کند می‌شود.

 تمام این نگرانی‌ها در شرایطی وجود دارد که با انتخاب دونالد ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهوری آمریکا، او از پیمان پاریس که با حضور ۱۹۵ کشور قصد کنترل انتشار گازهای گلخانه‌ای از ابتدای ۲۰۲۰ را دارد، خارج شد. ترامپ در شرایطی به وخامت اوضاع زیست‌محیطی دنیا اعتقادی ندارد که در دوره ریاست‌جمهوری او، تولید روزانه نفت خام آمریکا از حدود ۹ میلیون بشکه به رکورد بیش از ۱۲ میلیون بشکه در روز دست یافته است. رشد حدود سه میلیون بشکه‌ای نفت خام آمریکا طی حدود سه سال و تداوم توسعه آن با توجه به سیاست‌های زیست‌محیطی ترامپ باعث شده برنامه‌های زیست‌محیطی نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا بیش از پیش مورد توجه شهروندان آمریکا و همچنین مردم دنیا قرار گیرد. تقریبا تمام نامزدهای حزب دموکرات آمریکا برلزوم توقف رشد تولید نفت و گاز این کشور تاکید دارند. این تاکید در حالی وجود دارد که به نظر نمی‌رسد رشد تولید نفت و گاز در دنیا کند شده باشد یا در سال‌های آینده روند عکس طی کند. Rystad Energy موسسه‌ای است که در گزارشی تاکید کرده صنعت نفت جهان در سال‌جاری میلادی مجوز ۱۲۳ میلیارد دلار پروژه نفتی دریایی را صادر کرده که تقریبا دو برابر ۶۹ میلیارد دلار سال گذشته است. در واقع، در حالی که حفاری شیل طی سال گذشته در بحبوحه تردید سرمایه‌گذاران و سودهای پایین مالی کمی کند شده بود، پروژه‌های دریایی مسیری متفاوت را طی کرده‌اند.