در چندماه اخیر یکی از موضوعاتی که در صدر اخبار منطقه پارس‌جنوبی خودنمایی می‌کرد و می‌کند مشکل اشتغال و نیروی کار در این منطقه صنعتی است. این وضعیت طیف وسیعی از مسائل را شامل می‌گردد. اعتصابات کارگری، اعتراض به وضعیت دستمزد،  مشکلات کارگران اخراجی سازمان منطقه ویژه و شاغلان شرکت‌های پیمانکاری در فازها از جمله این خبرها بوده‌است.

در چرخه عمر همه پروژه‌هایی با قالب طراحی- ساخت در زمان شروع به‌کار پروژه، با توجه به اهمیت مدیریت زمان و نیز کم کردن هزینه‌های حین کار سعی در انجام کار در کمترین زمان ممکن می‌کنند که یکی از راه‌های افزایش نیروی کار و بالابردن ساعت‌های فعالیت پروژه می‌باشد. 

طبیعتاً بعد از اتمام کار در پروژه‌های طراحی و ساخت و حتی پروژه‌های ساخت به‌تنهایی و همزمان با مرحله بهره‌برداری نیاز به کثرت نیروی انسانی کاهش یافته و بسیاری از افراد شاغل در پروژه دچار ریزش خواهندشد. در سال‌های اخیر یکی از عمده مسائل و منشا اعتراضات و اعتصابات کارگری در پارس‌جنوبی همین موضوع بوده است.

البته استخدام‌های بی‌مجوز و خارج از چارچوب نیز قسمت عمده‌ای از اعتراضات را شامل می‌شود که در این نوشته کنکاش در آن مدنظر نیست.

نیروی کاری که در مدت ساخت پروژه به فعالیت مشغول بوده مبنا و زیربنای زندگی خود را با توجه به اشتغال بنا نهاده و کلیه برنامه‌ها و اهداف مالی زندگی خود براساس آن برنامه‌ریزی خواهد نمود. این فرد پس از اتمام پروژه و تعدیل نیرو همه آمال و آرزوها را نقش برآب دیده و باید فشار خانواده، جامعه، موسسات مالی و …… تحمل نماید. این تاب را آستانه‌ای است و تحمل این همه فشار را حدی. البته با عنایت به این  موضوع که تفاوت تعداد نیروها در مدت ساخت و بهره‌برداری مشخص است، متولیان امر چه در آن صنعت و چه سایر دست‌اندرکاران باید در ماه‌های آخر بخش ساخت فکری به حال مازاد نیرو کرده تا منشا نارضایتی‌های بعدی نگردد.

راه‌کاری که برای همه موضوعات بالا می‌تواند راه‌گشا باشد گسترش صنایع پایین‌دستی صنایع گاز و پتروشیمی منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس می‌باشد که با توجه به مشوق‌ها و امتیازات مناطق آزاد و ویژه معادله‌ای دوسر برد است که در آن هم صاحبان صنایع و سرمایه‌گذاران منتفع خواهند شد و هم نیروی کار به اشتغالی پایدار و با دامنه امنیت بالادست پیداخواهند کرد و مشکل اکثر نیروهای کار در استان بوشهر و حتی استان‌های همجوار حل خواهدشد.

سرمایه‌گذار صنایع پایین‌دستی متناسب با این منطقه می‌تواند در گسترهوسیعی از تولید فعالیت نموده که شامل تولید قطعات ریز پلاستیکی تا جمع‌آوری گازهای مازاد و نانوتکنولوژیکی و سایر صنایع مرتبط با تولیدات این منطقه صنعتی باشد.

باتوجه به ماهیت خصوصی صنایع پایین‌دستی و فاصله‌داشتن از بوروکراسی وقت‌گیر و درعین‌حال فربه دولتی، بهره‌وری و کیفیت خودبه‌خود در این صنایع ریشه دوانده و اصل رقابت‌پذیری به جای انحصار حرف اول تولید را خواهدزد.

زمین‌های فراوان و قطعه‌بندی شده، امکانات زیرساختی مناسب و آماده، وجود مواداولیه و زنجیره تامین سهل، معافیت‌های مالیاتی و سابر مشوق‌ها و نیز بودن پایانه بار و مسافر، بندر و اسکله، فرودگاه و سایر امکانات مواصلاتی تکه‌هایی از این پازل اکنون رها شده به حال خود است که در صورت فراهم‌شدن زمینه حضور سرمایه‌گذاران در این منطقه تکمیل آن در آینده‌ای نزدیک دوراز دسترس نیست.